İşte sonra..

     Sanırım insanlar beni hiç anlıyamıyacak?.. zaten onlardan anlamasını beklemem bir hataydı.. Onlar sevginin ne olduğunu nerden bilicek ki ? Mutlu olmasıyla mutlu olmanın..sevdiği tarafından güldürülmenin ne olduğunu nerden bilsinler ki ?.. Küçükken öğretmenlerimde zaten hiç anlamazdı beni, ondan önce ailem anlamazdı..farklı olmak bazen hoş oluyor..gercekten güzel oluyor...

     Bu saatte aslında böylesine dinç olmamın sebebini gerçekten anlamış değilim?.. Nedir beni ayakta tutan bu şey..oysa saat 23.00 gibi iken kavga ediyorduk neyse bunun sanırım şuan o kadar da önemi yok.. Aklıma gelmiş iken insanların sevgisinden bahsetmek istiyorum..

     Sadece bir hoşlantıdır insanların sevgi dedikleri şey.. oysa hicbiri yüreğinden sevmeyi bilmez.. bu kadar aciz insanlardan bunca süre icinde beni anlamalarını bekledim?.. Ah ne kadar aptalmışım.. Şimdi ise anlıyorum onlar için hepsi birer heves, hepsi...basit.. işte olay bu.. Olay tam da bu insanlar sevmeyi basitleştiriyorlar oysa o kadar basit bir şey değildir ki sevgi.. Emek ister, zaman ister, duygu ister, hassasiyet ister, özen ister... tıpkı bir çocuk gibidir..

     Sanırım yazmanın bir kuralı da..herşeyin ortasında işte sonra diyip duraklıyıp öylece kalmaktır.. birden bir karamsarlık kaplamasıdır sanırım..sanırım  hüzün..o burukluğu devam ettirmenin ayrıca kısa süreliğinede olsa hafifletmenin bir yolu..öğreniyorum herşeyi, zaman ile..